شب عاشورا و عاشوراییان، مهری کیانوش راد

شب عاشورا و عاشوراییان

... تا صبح صدای زمزمه ی دعا و نیایش ، جان دردمند زینب را به آرامش و سکون نزدیک می کرد.

صدای مداوم تیشه ، گودالی را گرداگرد خیمه ها حفر می کرد ، که فردا با توده های هیزم آتش گرفته ، حریم زنان و کودکان بی پناه خواهد شد.

به دستور حسین این گودال حفر شد و از خاشاک و هیزم پر، تا دشمن نتواند از پشت به خیمه ی زنان و کودکان حمله کند.

شب به پایان خود نزدیک شده بود .

آن شب ستارگان تا صبح نگران ایستاده بودند .

یاران حسین ، عاشقانه مهیای مرگ می شدند.

همه می دانستند ؛ وقتی خورشید آسمان را روشن کند ، زمان غروب دنیایی آنان و تولد در دنیایی است که شیرین از وصل محبوب است 

تا صبح راهی نمانده بود ، شب خورشید را به میهمانی آسمان می خواند.

بگذار خورشید غزل خوان کاروانی باشد ؛ که بر مرکب عشق مهیای هجرتی جاودانه اند

اشتراک با ذکر ماخذ، کتاب زینب احیاگر تشیع mkianooshrad