چون آینه ای بی زنگار باش، مهری کیانوش راد

چون آینه ای بی زنگار باش

از روزی که خود را شناختم،آینه بودم؛ 

آینه ی خود و دیگران

دیگران نیز آینه بودند، آینه ی خود و دیگران.

در دنیای آینه ها ، هر تصویری هزار هزار می شود و تو سرگردان که کدام تصویر توست.

در اینه ی دیگران گاه زشت بودم ، گاه زیبا.

گاه آن گونه بیگانه ، که نمی شناختم  ؛ خود را.

کدام بودم؟

گاه سنگی بر آینه ی من می خورد ، مخدوش می شد و تصویر مرا جور دیگری نشان می داد.

روزها با خود سرگردان بودم که کدام تصویر من است.

باید سنگی بر می داشتم ، به گونه ای که همه ی آینه ها خرد شوند؛ تا من مجذوب آینه های دروغین نشوم.

روزی دانستم ؛ آن سنگ ، روی آوردن در آینه ی توست.

در آینه ی تو چگونه هستم؟

آزمونی بس دشوار است.

مرا به من بنمایان ؛ آن گونه که هستم.

اشتراک با ذکر ماخذ، کتاب با خود مهربان باشیمmkianooshrad