تیغ اول، کبر، مهری کیانوش راد

تیغ اول، کبر 

بارها با خود اندیشیده ام به کدام نیروی خود دل ببندم ؟ منی که همیشه در معرض باد و طوفان هستم 

طوفانی که توان مرا به یغما می برد و چاره ای جز تسلیم در برابر آن نیست ؛ که قانون خلقت است

به کدام نیروی خود کبر بورزم ؟ و در برابر آن ، چه دریافت خواهم کرد ؟

جز فاصله ها ، فاصله ها.....

فاصله بین خود و خود، بین خود و دیگری، بین خود و بینا چشمانی که به حقیقت ، 

بی اعتباری خود را چشیده اند و به تمسخر مرا می نگرند

به هر باری که مست از باده غرور شدم؛ بین من و همه حقیقت فاصله افتاد و من.....

سرنوشت انسان و کبر، مانند داستان آن تازه عروسی است که نادان بود و بر شانه های خود کبر حمل می کرد. از زن همسایه شیوه غذا پختن پرسید، تا با تعریف و تمجید همسرش، مست از باده غرور شود

هر چه همسایه به شفقت گفت، عروس نادان پاسخ داد: خود میدانم. همسایه به خشم از این همه نادانی و غرور او گفت: در پایان خشت خامی بر پلوی خود می گذاری؛ تا دم کشد

عروس پاسخ داد ؛ خود می دانم

کرد آنچه نباید کند و شد آنچه نباید بشود

داستان ابلیس را شنیده ای ؟

عاشق محبوب خود بود و بر عشق خود کبر می ورزید

غرور چشم حقیقت بین او را پوشاند و بر محبوب معشوق خود، کبر ورزید و نشان عاشقی

خود را از دست داد و لعنت ابدی را به جای آن خرید

چه کبرها که ما را از جایگاه رفیع به پستی کشانده است

چه تیغ ها که در جان ما نشسته و ما بی خبر نشسته ایم

اشتراک با ذکر ماخذ، کتاب با خود مهربان باشیم mkianooshrad