تعلیم عشق، مهری کیانوش راد

تعلیم عشق

برای دیدن خود ، باید به سوی کسی می رفتم که مرا به من بنمایاند؛ آن گونه که بودم.

در آینه ی او ، خلق همه ، گیاهان ، دریاها ، سنگ ها و .... همه به هم گره خورده بودند

شگفت تصویری بود ؛ آینه ی او 

نمی دانستم ؛ خود هستم یا دیگری 

گیاه هستم یا جماد

آب هستم یا سنگ

برای دیدن خود ، باید همه را می دیدم.

برای عشق به خود ، باید عاشق همه می شدم

و من 

در این آینه بود که عشق را تجربه کردم

عاشق شدم ، تا تو باشم ، گیاه باشم ، آب باشم 

و من نباشم.

در آینه ی او 

جزیی بودم که اگر جدا می شدم ، دیگر نبودم ، نه خود و نه دیگری.

و من 

آیین دیدن آموختم

آیین پیوستن آموختم

آیین آموختن آموختم

و اینک ایستاده ام و به خود نگاه می کنم

به سرزمین محبوبم

به همه ی دریاها ، خشکی ها ، کوه ها 

به همه ی خنده ها ،گریه ها 

تا دوردست ها نگاه می کنم ،مرزی نمی بینم

زمان و مکان در هم تنیده اند و من خود را می نگرم

اگر افسون نگاه تو نبود که زیر بارش آن هر روز تازه می شوم ،

اگر روزنی را که به سویم گشوده ای ، بسته می ماند 

اگر مرا به سوی خود نمی خواندی

من در خود می تنیدم

ومن 

من نبودم.

چه جفایی بر من بود ؛

اگر نامهربانانه خود را نمی دیدم و می رفتم.

اشتراک با ذکر ماخذ، کتاب با خود مهربان باشیم mkianooshrad