انسان و خاطرات او، مهری کیانوش راد

انسان و خاطرات او

از روزی که انسان خود را شناخت و باور کردکه تصویری در آینه ی خود است و نه فقط ذیگری ؛گاه بر لبش لبخند و گاه از چشمانش اشک

را جاری ساخت.

چه روزها که به سوی دوست خود می روی تا مشتاقانه قهقهه ی شادمانه ی خویش را به هم هدیه کنید ؛ ناگاه خاطره ای ، شادی را 

 به تلخی مبدل و تو را از او دور می کند.

به مرور ایام بر خاطرات افزوده می شود. 

شگفت این است ؛ وقتی به خود می نگری ، می بینی کینه ها، زخم ها،  غم ها چون سنگی گران در اعماق وجودت جا گرفته اند و 

همیشه بین تو و واقعیت قد علم کرده اند و نمی گذارند ؛ در حال زندگی کنی و شاد باشی.

رنج و اندوه  تو را در خود می پیچاند و گذر عمر به سرعت فرسوده ات می کند.

روزی به خود می آیی ، به خود نگاه می کنی ، هر روز کوچک و کوچک تر می شوی و خاطرات گذشته هر روز فربه تر از گذشته بر تو

حکومت می کنند.

این تو هستی ، دشمن ترین موجود با خودت.

خاطرات تلخ از روز روشنی و از شب آرامش را به یغما می برند.

تا فرصت است ؛ باید آوای مهربانی با خود را ساز کنی.

خاطرات خود را نه فراموش ، که به باز خوانی آنها بپردازی.

اشتراک با ذکر ماخذ، کتاب با خود مهربان باشیم mkianooshrad