مرگ بنیادی ترین هسته ی هستی، مهری کیانوش راد اهواز

مرگ بنیادی ترین هسته ی هستی

شگفت است ؛ انسان با آگاهی به مرگ خویش ، 

همه ی عمر تلاش می کند ، می سازد و می داند : 

آن چه را تجسم بخشیده ؛ باید بگذارد و برود.

شاید اگر مرگ نبود ؛ آهنگ زندگی کندتر می شد.

شاید اگر مرگ نبو؛ شوق آدمی به زندگی کمتر می شد.

شاید اگر مرگ نبود؛ جهان زیبا نبود.

شاید اگر مرگ نبود؛ ...

باید اقرار کرد : مرگ بر زندگی مقدم است.

بسیار نطفه ها قبل از ورود به جهان نابود می شوند.

اما هر کس چشم بر جهان گشود؛ بهره ی او از مرگ غیر قابل تغییر است.

این اندیشه در جایگاه قرآنی نیز جایگاه ویژه ای دارد؛ در قرآن آمده است که:

الذی خلق الموت و الحیاه ....    ( سوره ملک، آیه 2)

او کسی است ؛ که خلق کرد؛ مرگ را و حیات را.

اشتراک با ذکر ماخذmkiamooshrad