nv دو وضعیت از چادر ، از انتخاب تا اجبار از مهری کیانوش راد ، اهواز 96

دو وضعیت از چادر  ،  از انتخاب تا اجبار                                                                     

تاریخچه ی اجبار چادر در دزفول 

مهر ماه سال  57  بود و هنوز از انقلاب خبری نبود ، سال تحصیلی را باید در تهران شروع می کردم.

اهوازی خوزستانی بودم و با حجاب چادر _ که تازه چند سالی می شد که به عنوان حجاب برای خودم انتخاب

کرده بودم - و به عنوان نمادی از مبارزه ،می خواستم آن را حفظ کنم.

ناحیه 12  تهران ، حدود خیابان خاوران ، منطقه ای بود که باید تدریس می کردم. راهنمایی و

و دبیرستان ایران دخت ، مدیر مدرسه ، خانم طباطبایی مدتی تحمل کردند ؛ اما روزی تذکر دادند ؛ که

البته فایده ای نداشت.

برای من مهم بود که با چادر به کلاس بروم .

روزی از کلاس احضار شدم ، خانم طباطبایی در دفتر مدرسه  آقایی را معرفی کزدند؛ که برای توجیه من

آنجا بودند، و سخن این بود که :

بدون چادر ، اما با حجاب به کلاس بروم و سخن من این بود که:

« قبول دارم که چادر تنها شکل حجاب نیست ؛ اما امروز مانند بیماری هستم که دارویش چادر است»

بعد از آن ماجراها پیش آمد ؛ قرار شد در اختیار اداره باشم ؛ در مدرسه پسرانه تدریس کنم و ...که با 

 پی گیری همسرم  ماجرا ختم  به خیر شد ، که داستان مفصلی دارد .

ا نقلاب شد و سال ها گذشت و حجاب جزئی از وجود زن ایرانی شد.

سال73- 74 بود  و در دزفول تدریس می کردم، دخترم دانش آموز دبیرستانی بود.

جلسه ای با حضور مسئول آموزش و پروش وقت( آقای کرمی ) ، امام جمعه( آقای اراکی) آقای راجی

و مسیول امور تربیتی ( آقای شارونی ) و دیگر بزرگان تشکیل شد. 

 معلمان  دینی، پرورشی و مسئولان دبیرستان هاو ...همه حاضر بودند.

موضوع اجبار چادر در مدارس بود ، با صلاحدید آقایان ، که هر کدام سخنرانی مبسوطی به انجام رساندند.

هیچ کس سخنی نمی گفت و سکوت پذیرش ، سالن را گرفته بود.

نتوانستم تحمل کنم.

با اصرا از آنان خواستم ؛ به عنوان یک زن ، حداقل 10 دقیقه به من اجازه ی سخن دهند.

با اکراه پذیرفته شد.   

سخن من این بود:

«به عنوان زنی چادری ، که حجاب خود را قبل از انقلاب انتخاب کرده است ؛ مخالفت خود را با اجبار

چادر بنا به دلایل ذکر شده ، اعلام می کنم و تاسف خود را که مردان برای زنان تصمیم می گیرند ،

و اعلام کردم  که به عنوان یک مادر اجازه نمی دهم ؛

 دختر مرا مجبور به چادر اجباری کنند» 

سخنانی گفته شد و در نهایت:

اجبار چادر یک هفته به عقب انداخته شد و ...

از آن به بعد رسم تازه ای مرسوم شد :

برخی دختران جوان با چادرهای تاشده در دست ، تا در دبیرستان می آمده و بعد

چادر به سر از درگاه دبیرستان وارد می شدند و موقع  بیرون رفتن ، همین بازی  تکرار می شد .

اندوه بر کسانی که شاید نادانسته ، تخم نفاق را در نسل جوان کاشتند.

سخن علی علیه السلام را در نهج البلاغه حکمت 304  فراموش که:

«دل ها را رو کردن و  روگرداندنی است.

پس چون رو کردند، آن ها را به انجام مستحبات وادارید .

و هر گاه  رو ی برگرداندند؛ به انجام واجبات اکتفا کنید.  »

بعد از این اجبار چه ماجرا ها که به اسم حجاب بر زن رفت که تا به امروز ادامه دارد.

هر روز تخم نفاق رشد کرد و هر روز جلوه ی تازه ای یافت. 

همه ی کسانی که می توانستند ، جلو نفاق را بگیرند و نگرفتند ، روزی باید پاسخ گو باشند.

اندوه بر نسلی که قربانی اشتباه کسانی شدند ، که می توانستند ، بهتر از این باشند.