عطر خوش معشوق، مهری کیانوش راد ، اهواز 96
عطر خوش معشوق
حقیقت معشوقگی همین است، عطر خوش او را فقط عاشق استشمام می کند و در پی او روان می شود.
دیگران محروم از ادراک « آن » بوی خوش ، عاشق را انکار و معشوق او را ...
همان « آنی » که حافظ از آن یاد می کند .
« آنی » که فقط عاشق می بیند و می شناسد و جان در پی آن می گذارد.
این سخن به گزاف نیست ؛ که هر انسانی ، ویژگی های جسمانی خاص دارد و با دیگران
متفاوت است.
از نظر روحی ، گونه های این تفاوت ، بسیار بسیار افزون تر از ویژگی های جسمانی است.
در جهان هیچ دو انسانی که یکسان ببینند ، حس کنند و بچشند؛ وجود ندارد , به همین دلیل :
معشوقگی هر معشوق برای عاشقی است ؛ که او را با او آشنایی است.
این آشنایی تکثر اشتراکات دو روح است و گرنه تفاوت ها ، که بسیارند و واقعی.
به همین دلیل در دنیا، شمس را تنها معشوق مولاناست.
به همین دلیل در دنیا، مولانا را تنها معشوق شمس است.
و این حدیث از لایه های تو در تو ی روح انسان حکایت می کند.
که تا عاشق نباشی ؛ نمی دانی .
که تا معشوق نباشی ؛ نمی دانی.
