دوباره زن در افغانستان سقوط کرد ، مهری کیانوش راد

دوباره زن در افغانستان سقوط کرد 

 

این روزها ، دوباره سرفصل جدید و پر مشقتی برای خواهرانم در افغانستان شروع شده است .

با خود فکر می کنم 

ما زنان به عنوان مادر در پرورش مردانی که ناانسان هستند ، چه سهمی داریم؟

مردانی که جز قدرت نمی شناسند ، وحشیانه به ناموس زنانی که می توانستند ، خواهران آنان باشند ، 

هتک حرمت می کنند. و هزار ناباید دیگر را برای زنان رقم می زنند.

مردانی که در قلمرو مرد بودن خود ، هر روز تجربه ی تازه ای را از شقاوت ، اضافه می کنند. 

نه به زنان ، که به مردان نیز رحم نمی کنند.

آیا ما زنان ، مادران، می توانستیم مردان بهتری را تربیت کنیم ، که نکردیم؟

سدی در برابرم ظاهر می شود ، زن تحقیر شده ی قرون اسارت با کدام شکوفایی روحی باید چون سرو استوار ، 

قامت علم کند و کودکان خود را سیراب آزادی و انسان بودن و هزار زیبایی دیگر کند؟

زنی که هر روز به وسیله ی قدرتی که حاصل سیاست مردان است ، تحقیر می شود ، 

چگونه درس آزادگی به پسران خود بیاموزد، که آزادگی ویژه ی موجودی  است ، که نام انسان بر او نهاده اند؟

این روزها تجربه ی تلخی مدام را را تجربه می کنم ، زندگی در قلمرو زن بودن ،

طرد شدن از حداقل انسان بودن را تجربه می کنم.

تجربه در حصاری را که نه حیوانات ، که ناانسانی از جنس خودم ، برایم رقم می زند .

نا انسانی که می توانست پدر من ، برادر من ، همسر من و یا پسر من باشد.

آیا می رسد ، روزی که زن آزاد از همه ی ستم بر خود باشد؟

روزی که بتواند حاکم بر سرنوشت و زندگی خود باشد؟

اگر چنین روزی برسد ، اطمینان دارم ، جهان رویکرد تازه ای از زندگی را تجربه خواهد کرد.

 

مرداد 1400