نظم و آشفتگی در فروپاشی اعتماد ، مهری کیانوش راد

نظم و آشفتگی در فروپاشی اعتماد 

 

روزگار دشواری است .

آشفتگی و سردرگمی جامعه هر روز بیشتر

احساس می شود .

اخبار روزانه خبر از آشفتگی جامعه دارد، اما در 

همه ی این آشفتگی ها ، نظم منظمی محسوس است .

خط دنباله داری که مرتب بر حجم آن افزوده می شود.

در این آشفتگی مردم هستند که به طور منظم تحلیل

می روند ، فقیر می شوند و در سایه ی فقر ، عزت انسانی 

آنان به یغما می رود.

مهم ترین آسیب جامعه ، فروپاشی اعتماد عمومی است. 

اعتماد آسان به دست نمی آید و زمانی که آسیب دید ، 

باید باور کنیم که جامعه دچار بیماری مهلک و خطرناکی

شده است.

دردناک است زیر نگاه کسانی که می توانند درد را بشناسند 

و درمان کنند ، این چرخه ی معیوب ادامه پیدا کند.

فروپاشی یک جامعه زمانی اتفاق می افتد ، که اعتماد انسان ها

سلب بشود ، یعنی باور نکنند که چراغ قرمز برای همه  قرمز است .

باور نکنند که کمبود  در جامعه  واقعی است .

باور نکنند باید در حفظ ارز ش های جامعه کوشا باشند. 

باور نکنند که ...

در چنین جامعه ای کلاف سردرگم به ظاهر نامنظمی وجود دارد 

 که از نظمی خاص حکایت می کند ،

فروپاشی انسانیت انسانی انسان. 

باورهای غلط به عنوان قانونی نانوشته به افراد سرایت می کنند.

فروپاشی اعتماد نیز به خانواده ها رسوخ می کند و مقدمه ی 

سقوط اخلاقی می شود. 

در جامعه ی بیمار ، شادی حقیقی کمتر چهره نشان می دهد  و 

روان پریشی ، بیماری مهلک دیگری است که جامعه را به نابودی 

می کشاند.

باید پزشک حاذقی باشد ، که نبض پریشان بیمار را متعادل کند،

تا دوباره این چرخه ی معیوب به بهبودی میل کند .

شاید به نظر دشوار باشد ، اما غیر ممکن نیست.

آیا باید به انتظار نشست و پرسید :

کدام روز 

کدام ساعت 

قدم اول برداشته خواهد شد؟