سرود تاریکی

 

 

#  سرود تاریکی 

آمدند 

نوید روشنایی دادند 

جرقه ای دمید

انسان 

سرپوش بر آن نهاد 

 

نور را نمی توان پنهان کرد 

 

نومیدی که افزون شد 

تاریکی درون شعله  کشید

 

تنهایی 

بی پناهی انسان 

موریانه می شود 

جان را ، افسرده می کند 

 

انسان 

انسان 

این قدرتی که ضعف در او 

خانه دارد

تاریک می شود.

 

تاریکی راهی است 

که شادی نمی شناسد.

درد می زاید

درد که افزون شد 

انسان فراموش می کند 

نوری را ، که پنهان کرده بود

 

این رنج اولین 

این رنج آخرین 

این دور تسلسل بیهوده 

آغاز استحاله ی انسان شد‌.

 

# مهری کیانوش راد

نشر : شوشان ، کد خبر ۱۱۰۶۰۴